ចៅកំសត់

ឱអង្គអញអើយ        កំព្រាអស់ហើយ    រំពឹងនរណា ពីមុនមានម៉ែ        ហើយនិងជីតា        គ្រាន់លួងចិត្ដា             ពេលដែលមានទុក្ខ ។ ពេលនេះរលាយ    គ្មានសល់ក្នាក់ឡើយ    ខានបានយល់មុខ គ្មានអ្នកកំដរ        ជួយរំលែកទុក្ខ        ខ្សត់ណាស់ក្ដីសុខ             ក្នុងដួងចិន្ដា ។ កាលពីលោកនៅ    ទោះបីខុសត្រូវ        គង់យល់អធ្យា បង្ខំចិត្តឯង        ទៅតាមប្រាថ្នា        ឧ្យតែបុត្រភ្ងា             ស្ងួនបានសប្បាយ ។ ទោះមានរឺក្រ        ក៏ម៉ែមិនថ្ងូរ        រិះរកខ្វល់ខ្វាយ កូនចង់បានអ្វី        ក៏ម៉ែមិនស្ដាយ        ចាត់ចែងចំណាយ             មិនឧ្យកីនគិត ។ ពេលនេះកូនយល់    ថាម៉ែខ្វាយខ្វល់        ស្រឡាញ់អាណិត ថ្វីបើរូបកូន        កំព្រាឪពិត        តែម៉ែផ្គាប់ចិត្ត             មិនឧ្យចាញ់គេ ។ ឱ!អ្នកម្ដាយអើយ    កូននឹកឥតស្បើយ    នឹកមកដល់ម៉ែ នឹកកាលពីតូច        ម៉ែច្រៀងបំពេរ        លួងលោមឧ្យល្ហែរ             មិនឧ្យកូនយំ ។ ពេលនេះគ្មានអ្នក    ទោះជាអួលអាក់    កើតទុក្ខប៉ុនភ្នំ ក៏គ្មាននរណា        មកជួយសើចយំ    ពេលជួបទុក្ខធំ             ពួនយំម្នាក់ឯង ។ ឱៈ ឱ!លោកតា        លោកលាលោកា    ចោលចៅកណ្ដែង ដឹងទេថាចៅ        សែនសោកសង្រែង    ព្រោះនៅម្នាក់ឯង             ក្នុងភពងងឹត ។ កាលពីលោកនៅ    លោកប្រៀនប្រដៅ    ដោយក្ដីអាណិត ឧ្យចេះចង់រស់        តស៊ូជីវិត        ផ្ដល់កម្លាំងចិត្ត             ផ្ដល់ម្លប់ចិន្ដា ។ ឥឡូវអស់ហើយ    ឱលោកតាអើយ    ចៅពឹងនរណា ក្រៅពីរូបលោក        គ្មានអ្នកមេត្តា        ផ្ដល់ធម៌ករុណា             ដូចរូបលោកទេ ។ បើសិនលោកនៅ    ម៉្លេះសមរូបចៅ        រីករាយម្ដេចទេ ចៅនឹងលើកទូល    បីបមថ្នមថែ        មិនឧ្យលោករេ             អាក់អន់ចិត្តឡើយ ។ ពេលនេះគ្មានទេ    ទោះខំសរសេរ        ក៏មិនបានស្បើយ នៅតែកំព្រា        រងារគ្មានល្ហើយ        ល្ហែរក្នុងចិត្តឡើយ             ដោយសារគ្មានអ្នក ៕                       និពន្ធនៅថ្ងៃសុក្រ ទី០៩ ខែសីហា ឆ្នាំ១៩៩៤