អនុស្សរណោវាទ ចំពោះយុវជនអ្នកនៅវត្ត

ហៃពួកយុវជនអ្នកកំសត់	បើកុំបានវត្តជ្រកអាស្រ័យ
សមអ្នកនឹងឥតមានតម្លៃ	យប់ថ្ងៃហួសទៅឥតប្រយោជន៍។
គួរអ្នកកុំភ្លេចវត្តលំនៅ	ទោះអ្នកចេញទៅឆ្ងាយស្រឡោច
គួរដឹងគុណវត្តកុំបង្ហោច	ប្រយោជន៍និងផលផ្តល់ពុំខាន ។
បើមានគេសួរពីកាលរៀន	ចំណេះរបៀនទាំងប៉ុន្មាន
អ្នកកុំនិយាយបង្វែដាន	ត្រូវប្រាប់ថាបានចេះព្រោះវត្ត ។
កុំពោលបង្អួតពួកស្រីៗ	ត្រូវស្តីតាមត្រង់កុំបំភ្លាត់
បំផ្លែងបំផ្លើសបំភ្លេចវត្ត	ក្រែងទោសទាញទាត់ឲ្យវិនាស ។
បាយវត្តជាភោជន៍មានព្រលឹង	គួរនឹករំពឹងកុំទីសទាស
នាម៉ឺនមន្ត្រីមកពីរាស្ត្រ	គឺរាស្ត្រឡើងទៅជាមន្ត្រី ។
បាយផ្ទះបាយវត្តដូចជាគ្នា	ចម្អែតអាត្មាមានជីវី
ឆ្អែតហើយរៀនសូត្រចេះខ្ទេចខ្ទី	មុនីកើតមានដោយសារវត្ត ។
សាធុ! សូមឲ្យអ្នកបានសុខ	និរទុក្ខ និរភ័យ សិរីភ័ទ្រ​
ជាជនសប្បុរសរបស់រដ្ឋ	មានបែបមានបទប្រសើរហោង ។

                                      សម្តេចព្រះមហាសុមេធាធិបតី ជួន ណាត ជោតញ្ញាណោ

          ថ្ងៃទី ១៦ ខែឧសភា គ.ស. ១៩៦៣

          ទស្សនៈព្រះអង្គត្រង់កន្លែងនេះ បញ្ជាក់ឲ្យយើងដឹងថា ទ្រង់ពិតជាសមណៈមួយអង្គ មានព្រះទ័យអាណិតមេត្តាដល់យុវជនក្រីក្រសម្បើមណាស់ ហើយចង់ឲ្យតែខំរៀនសូត្រ កុំបណ្តែតបណ្តោយទៅតាមយថាកម្ម ដូចមនុស្សជំនាន់មុនទៀត ។